Oh, jingle bells, jingle bells...

Ik haat het nieuwjaar. Toen ik klein was dacht ik dat er iets om 00:00 zal gebeuren. Maar er gebeurde niks. Toen begreep ik niet waarom iedereen zo vrolijk waren. Ik begrijp nog steeds niet waarom mensen die rijke feesten willen maken of naar de dure clubs gaan om te vieren. En iedereen vraagt me: "Wat zijn jouw plannen voor het nieuwjaar?" Maar ik heb geen plannen. Dus als ik thuis blijf, maakt dat niet uit. Volgens mij is de nieuwjaarsdag, een gewone dag. Ik haat die overdrijvene spanning tijdens het nieuwjaar. Eigenlijk gaat het alleen maar om enkele uren.
Als ik ergens ga dan zal ik daar waarschijnlijk bezopen zijn. Misschien zal ik dan met de anderen kunnen vieren en vrolijk zijn.

De weigering

Ik: Hoe gaat het?
Vriendin: Slecht...Vuk heeft mij veraten. Wij gingen uit elkaar.
Ik: Oh, waarom?
Vriendin: Eigenlijk weet ik dat niet. Na vier jaar verliet hij mij, hoewel alles in orde was...Hij had geen vaste reden daarvoor.
Ik: Dat is vreemd, he...
Vriendin: Ik denk dat het iets met zwarte magie te maken heeft.
Ik: WAT?! De zwarte magie? Hoezo?
Vriendin: Nou, er kwam een van zijn vriendinen in zijn huis en bracht een ring.
Ik: En?
Vriendin: Ze keek hem door die ring na en daarna veranderde hij. Hij verliet me straks.
En hij zei dat hij hemzelf moet vinden.
Ik: Dat was die zwarte magie??
Vriendin: Ja, want het is niet typisch voor hem om zulk ding te zeggen. En de moeder van dat meisje houdt zich bezig met de zwarte magie.
Ik: Je gelooft dat het om de zwarte magie ging?
Vriendin: Ja wel. Ik had vroeger zulke ervaringen...Nu weet ik niet wat te doen.

Nou hoe is in hemelsnaam mogelijk dat een sprookjesachtige relatie van vier jaar eindigt alleen omdat een meisje door de ring kijkt...Mijn vriendin geloofde erin. Maar ik wist iets dat ik niet kon zeggen. Dat wist mijn vriendin ook. Vroeger zei men dat tegen haar. Die Vuk was een overspelige. Men zag hem vaak met andere meisjes.
En mijn vriendin wist dat. Maar ze kies om te geloven in de zwarte magie...
Men noemt dat weigering. Ik begrijp niet hoe een vrouw zo blind kan zijn. Van alle mogelijke redenen heeft ze de zwarte magie gekozen.

Ik wil zeggen dat dit ongeveer 50ste keer was dat ik iets over de zwarte magie gehoord heb. Het lijkt alsof men hier niets anders doet behalve dat hij de zwarte magie uitoefent.

Leuk stadje, dat Leuven!

Vandag ben ik nostalgisch. Ik denk aan die leuke periode in Leuven. Daar was ik in augustus 2010 met Tamara, Nikola en Mladen. Het was zo mooi en zorgeloos. Ik vind dat Leuven een romantisch stadje is. Natte straten, chocolawinkeltjes en natuurlijk die vlieg op het Ladeuzeplein die misschien niet zo romantisch is. :) Ook die mooie Gotische gebouwen zal ik nooit vergeten. En Belgen die heel gastvrij waren. Toen voelde ik me alsof ik in een sprookje was. Het einige probleem was dat ik geen Turkse koffie kon vinden. Dat was jammer...want ik kan niet wonen zonder die Turkse koffie. Maar dat geeft niets. Want er was overal chocola! En ik had wel lust in de Belgische chocola, meer dan in de Turkse koffie. Daarom ging ik bijna elke dag naar Tartufo om die chocola te kopen. Godverdomme wat mis ik Belgie!

Ik ben mijn computer beu! Elke dag breng ik op zijn minst twee uur voor die machine door. Soms is het zo omdat ik mijn huiswerk via e-mail moet sturen en soms omdat ik naar sommige muziek wil lusiteren. Toch kost me dat te veel. Ik staar naar die domme machine en daarom heb ik hoofdpijn. Vaak voel ik me als een zombie. Als iemand mij iets vraagt, dan hoor ik meestal die vraag niet omdat ik voor mijn computer zit te schrijven, lezen of langzaam sterven. De computer heeft zijn voordelen maar ze zijn verwaarloosbaar in vergelijking met gevolgen die men ervan kan hebben. Maar wat kan ik doen? Ik moet deze computer toch gebruiken. Dat is de prijs van moderne tijd. De rugpijn, oogpijn, hoofdpijn samen in de één. Verschrikkelijk!

Zzzzz

Volgens mij is mijn Nederlands goed. Als ik naar de Nederlandse radio luister, dan begrijp ik bijna alles. Maar het spreken in het Nederlands gaat moeilijk. Als ik iets in het Nederlands wil zeggen, dan word ik onzeker en nerveus. Of ik kan geen geschikt woord vinden. Soms is mijn woordvolgorde verkeerd. En ik weet dat ik meer moet oefenen. Daarom praat ik vaak met mezelf in het Nederlands. Dat gaat min of meer goed. Mijn denkbeeldige vriend stelt dan vragen in het Nederlands :)) Soms is dat toch vervelend. Er bestaat een plek waarin mijn Nedrlands uitstekend is. Net zo vloeiend als mijn moedertaal. Echt om een 10 te krijgen! Geen enkele fout! Helaas gebeut dat alleen in mijn dromen. Daar spreek ik dikwijls Nederlands. Dat betekent dat ergens in mijn onderbewustzijn het vloeiende Nederlands bestaat. Maar als ik wakker word, dan kan het er niet uit. Hopelijk zal het op het einde van vierde jaar beter worden. Of niet, dan kan in mijn CV gewoon staan: taalvaardig...tijdens de remslaap.

PAARS

Vandaag heb ik een meisje in paarse winterjas gezien. Die was zo mooi en hoewel ik probeerde om niet opvallend na te kijken, bleef mijn blik op die mooie parse winterjas. Wat ik eigenlijk mooi vond was niet de winterjas zelf maar die duivelse kleur die zo aantrekkelijk was. Toen dacht ik hoeveel parse kleding ik in mijn kast heb. En ik kwam tot de conclusie dat het om 70 percent van mijn kleren gaat. Want paars is mijn favoriete kleur. Soms denk ik dat ik van die kleur bezeten ben. Paars maakt me gelukkig. Eigenlijk bestaat paars niet als de enige kleur. Het bestaat uit rood, blauw en wit. Volgens mij is deze combinatie magisch want het maakt iets dat uitstekend is. Ik kan niet verklaren wat ik in verband met die kleur voel. Het is moeilijk te zeggen. Maar als ik paars draag voel ik me goed en ik voel dat het mijn grondgebied is. En mijn kamer is ook paars. Dus samen met kleren heb ik mijn eigen paarse wereld. Voor mij is paars meer dan een kleur.

Deze blog is saai

Dit zal een vervelende blog zijn want ik heb geen inspiratie. Er geberud niets interessants in de loop van deze dag...of enkele andere dag... Ik word depressief wegens het slechte weer. Het is te koud maar dat weten jullie allemaal. Vandaag ben ik al twee keer aan de universiteit geweest. Maar ik had geen zin in leren. Ik wou graag thuis blijven. Ik haat zulke dagen! Ik wil dat de zon schijnt hoewel dat onmogelijk is want de winter is op zijn weg...Misschien zou ik over mijn dromen kunnen schrijven maar dan kunnen sommigen denken dat ik altijd over mezelf schrijf omdat ik egocentrisch ben. Ik wil geen ik,ik,ik blogs schrijven. Geen sprake van! Eigenlijk heb ik angs voor mensen die egocentrisch zijn. Mijn ex-vriend zegt dat iedereen egocentrisch is. Dat het in onze natuur staat. Nou, misschien is dat toch zo. In dat geval zal ik proberen om niet te egocentrisch te zijn...Dat is alles want ik moet wachten op mijn oom en zijn vriendin die bij ons straks zullen komen. Hopelijk zal mijn volgende blog interessanter zijn.